Budynek Teatru Dramatycznego im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku to dawny Dom Ludowy. Obiekt przy ul. Elektrycznej 12 powstał w latach 1936-1938. Należy do architektury modernistycznej okresu międzywojennego tzw. „architektury okrętowej”, modnej w ówczesnym czasie.

Budynek zaprojektowany został przez architekta Józefa Girina na planie prostokąta, zamkniętego od północnego-wschodu półkoliście, z dwoma półkolistymi aneksami, mieszczącymi główne klatki schodowe. Zbudowano go w konstrukcji mieszanej – żelbetonowej i murowanej, posadowiono na palach dębowych ze względu na trudne warunki gruntowe. Elewacja główna poprzedzona jest monumentalnymi trójstronnymi schodami wiodącymi do reprezentacyjnego wejścia. W przedsionku budynku jest zachowana tablica fundacyjna.

W czasie II wojny światowej budynek został zdewastowany i częściowo zniszczony. Do ponownego użytku powrócił w 1947 roku.

Budynek Teatru Dramatycznego im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku jest wybitnym dziełem architektury z okresu międzywojennego, wykorzystującym najlepsze, nowatorskie osiągnięcia techniki budowlanej oraz modernistyczną myśl architektoniczną. Zdecydowanie jest jednym z obiektów, które zapisały się na stałe w historii regionu. Wartości artystyczne urzeczywistnia z powodzeniem funkcjonujący teatr. Występujące na jego deskach grupy teatralne charakteryzują się wysokim poziomem profesjonalizmu, docenianym przez widownię przybywającą do Białegostoku z całej Polski  – podkreśla prof. dr hab. Małgorzata Dajnowicz.

Modernizm w architekturze datowany jest od końca XIX w. do końca lat 70. XX w. Do charakterystycznych cech tego stylu należą m.in.: asymetryczna bryła budynku, przykryta płaskim dachem, duże płaskie i jednolite powierzchnie elewacji, szerokie okna oraz surowe materiały takie jak beton, stal czy szkło.

W 1977 roku budynek Teatru Dramatycznego im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku został wpisany do rejestru zabytków województwa podlaskiego.