Budynek powstał w latach 1826–1827, zaś jego ostateczny kształt otrzymał w latach 1835–1836. Swoją architekturą nawiązuje do szlacheckiego dworku. To budynek parterowy z użytkowym poddaszem. Ma kształt podkowy, z częścią główną przylegającą do ulicy oraz dwoma bocznymi skrzydłami wychodzącymi w kierunku ogrodu.

Obiekt został zbudowany z cegły i pokryty dwuspadowym dachem. W części środkowej znajduje się brama, która za czasów pobytu w Suwałkach rodziny Wasiłowskich (rodziców Marii Konopnickiej) prowadziła na dziedziniec, dziś stanowi hol Muzeum im. Marii Konopnickiej.

Front budynku zdobi 5-osiowa facjata, zwieńczona schodkową attyką. Okna facjaty wieńczą rzeźbione maski lwów, zaś główne wejście zdobią dwie pary kolumn toskańskich. Kiedy Wasiłowscy przybyli do Suwałk kamienica ta należała do rejenta Jana Zapiórkiewicza. Znajdowały się tam wówczas trzy mieszkania, dwa na parterze i jedno na poddaszu. Początkowo rodzice Marii Konopnickiej zajęli mieszkanie na górze. Później przenieśli się na parter i przez pewien czas mieszkali w pozostałych dwóch.

Obiekt jest fragmentem zabudowy ul. Kościuszki, stanowiącej dobrze zachowany zespół urbanistyczny. Budynek został objęty najwyższą ochroną konserwatorską poprzez wpis do rejestru zabytków w 1979 roku.