W siedzibie WUOZ w Białymstoku zakończyły się prace konserwatorskie i restauratorskie przy zabytkowych kominkach.
Pałac Hasbacha, w którym znajdują się konserwowane kominki zbudowany został w latach 80. XIX w. przez jednego z pierwszych białostockich fabrykantów – Ewalda Hasbacha. Pierwotnie Pałac zaprojektowany został w stylu neorenesansu. Najprawdopodobniej to właśnie w tym czasie budynek zyskał tę wyjątkową ceramiczno-architektoniczną dekorację w postaci ozdobnych kominków.
Poza licznymi ubytkami i uszkodzeniami formy kominków wystąpiły takie rodzaje zniszczeń jak przede wszystkim zadrapania powierzchni ceramicznej i spękanie szkliwa. Zauważalne były lekkie przesunięcia względem siebie poszczególnych elementów kominków. Partie, które charakteryzują się największym zagęszczeniem ubytków o małych rozmiarach to przede wszystkim dolne części kominków, z uwzględnieniem wszystkich krawędziami.
Ze względu na wysoką wartość artystyczną i zabytkową, a także w celu podniesienia walorów estetycznych wnętrza Pałacu przeprowadzono prace konserwatorskie i restauratorskie sześciu ozdobnych kominków znajdujących się siedzibie WUOZ. Przywrócono im dawną świetność, z uwypukleniem wyjątkowych oraz różnorodnych występujących w nich wartości estetycznych. Kominki nie tylko ozdabiają siedzibę wojewódzkiego urzędu konserwatorskiego, służyć mogą również jako dobry przykład wykonanych „koronkowych” prac konserwatorskich i restauratorskich. Sześć kominków zostało także dobrze zabezpieczonych przed dalszą degradacją – informuje prof. dr hab. Małgorzata Dajnowicz.
W pierwszej kolejności prac oczyszczono powierzchnię z nawarstwionych zanieczyszczeń oraz wtórnych powłok malarskich i lakierniczych. Działania rekonstrukcyjno – naśladowcze miały na celu ujednolicenie kolorystyczne obiektów kominków i uczytelnienie ich formy, a także zabezpieczenie przed dalszym niszczeniem. Rekonstrukcje detali oparto na analogiach zawartych w obiektach. Do rekonstrukcji wybrano najodpowiedniejsze materiały, stosowane w technologii „na zimno”, zapewniające pożądaną odporność oraz dobre imitowanie substancji zabytkowej, zarówno pod względem rzeźbiarskim jak i malarskim.
